Op 'e iere moarn fan 7 febrewaris waard troch in stimming fan 'e ynskriuwers it beslút nommen om te starten. Om 05.40 oere waard de wedstriid starte en 5 minuten letter folgen de toerriders.
Foar de tredde kear binnen 9 jier waard it startskot foar in Alvestêdetocht lost en it tal dielnimmers wie omheech gien nei 153 riders. Fan harren wiene der 45 dy't meidiene oan de wedstriid en de oare 108 oan de tocht.
Der stiene goed 300 riders oan de start. Dit kear ûnder strieminne omstannichheden; in fûle en snijende eastewyn en mei -18 oant -10 graden in ekstreme kjeld.
It bestjoer hie dizze tocht twa grutte feroaringen troch te fieren. Sa waard der foar it earst de oare kant op riden mei Snits as earste stêd op de rûte. De start wie op de Boxumerdam, sa’n fjouwer kilometer bûten de stêd.
Foar de lêste kear soe de rûte wer as earste oer Dokkum riden wurde. Hy berikte lykas in jier earder útsprutsen yndied as earste en allinnich de finisj.
Foar it tredde jier op rige waard der yn 1942 in Alvestêdetocht riden. Nettsjinsteande de besetting fan de Dútsers stie der in rekôrtal dielnimmers oan de start, wêrfan't 95% de finisj helje koe.
In tocht mei moai waar en Jeen van den Berg finisjt yn in recordtiid van 7 oeren en 35 minuten. Aaltje van Dellen wist as earste frou de finisj te heljen.
Mei in mearke-eftich effekt fan lichte sniefal sette dy moarn de Tocht útein. De ferwachtings wiene fan it begjin ôf heech, mar de tocht einige ûnfoarsis.
Barre omstannichheden, krêftige eastewyn, -18 oant -10 graden, protte stosnie en min iis soargen foar de swierste Alvestêdetocht yn de skiednis. Noch gjin 1% fan de dielnimmers wist de finisj te heljen.
Nei 22 jier wachtsjen in goed organisearre tocht, mei folle oandacht fan de parse en de finisj op de Bonkefeart. Foar it earst live útstjoert op telefyzje.
Mear as 17.000 dielnimmers stiene oan de start fan de fjirtjinde tocht op 26 febrewaris. Kroanprins Willem-Alexander ried de tocht ûnder de skûlnamme W.A. van Buren.
Swipe troch de edysjes en klik op ien foar mear ynfo
Feriening
Koninklijke Vereniging De Friesche Elf Steden sinds 1909!
De Koninklijke Vereniging De Friesche Elf Steden hat as doel it befoarderjen fan it reedriden en it organisearjen fan de Alvestêdetocht op de redens yn it bysûnder, wêr mooglik alle jierren. De feriening bestiet út in bestjoer fan 10 persoanen en hat goed 32.000 leden. Alle jierren organisearret it bestjoer, mei de rayonhaden, assistent-rayonhaden en gâns frijwilligers de Alvestêdetocht. Oft de tocht ta eintsje beslút al of net echt ferriden wurde kin, is ôfhinklik fan it waar. Foar in Alvestêdetocht is in iisflier fan 15 sintimeter oer de folsleine rûte nedich.
Under de sporters dy't yn ‘e lange winter fan 1890 op 1891 op eigen inisjatyf de tocht folbrochten, wie ek Willem ‘Pim’ Mulier. Hy naam it inisjatyf foar de earste ‘organisearre’ Alvestêdetocht . Yn 1909 skreau De Friesche IJsbond foar it earst in Alvestêdewedstriid út. De Fryske IIsbûn woe it by dizze iene kear litte, mar mr. M.E. Hepkema, jurist yn Ljouwert, fûn dat dizze foarm fan reedriden libbensfetber wie. Hy fûn in aparte organisaasje dêrby fan belang. In tal dagen dêrnei, op 15 jannewaris 1909, rjochte hy, yn ‘e mande mei oare entûsjaste Friezen, de Vereniging De Friesche Elf Steden op. Sûnt 1909 is de tocht fyftjin kear ferriden.
Dokkum, daar was het feest! Al het "oranje" publiek langs de kaden, wat jou luid zingend binnenhaalde. Daar was ook een stand van Unox waar de rijders gratis een broodje worst konden krijgen en een kop erwtensoep. Iets verder was nog lekkere vette warme chocolademelk. Stom! Vanzelfsprekend kan je maag dat niet aan, dus op […]
Voordat de winnaar in de Frieslandhallen de overwinningskrans om zijn nek heeft gekregen waren alle ogen in Friesland gericht op iemand anders. Ene W.A. van Buren. In de loop van de ochtend komt presentator Mart Smeets met de boodschap: "deze tocht heeft een koninklijk lintje gekregen." De deelnemer die staat ingeschreven onder de naam W.A. […]
Ik had van alle steden een etiket uit Het Parool geknipt waar mijn naam en telefoonnummer op vermeld stond. Zodra ik een stad bereikt had gaf ik deze informatie aan willekeurige mensen op het ijs met een kwartje om het thuisfront te informeren.